Never say die!

Pour un flirt avec toi (Salvatore Adamo)
no te puedo olvidar,
lo siento, no te puedo olvidar. (Sidonie)
Si algo sabes es esconderte (Nosoträsh)
and I wait every night
for your steps in the stairs. (Leonard Cohen)
Somewhere someones´s freezing
but all along I need to go into oblivion, (Lisa Germano)
until we disappear together in a dream. (Wilco)
Je suis malade, (Jacques Brel)
ecos de un pasado feliz; (Deluxe)
don´t know where I´m going
but I know is finding you. (The Go-Betweens)
You were my husband, my wife, my hero; (Patrick Wolf)
too much talent, you´re not fit for this world... (Josh Rouse)
ban, bang, my baby shot me down! (Nancy Sinatra)
So take a look at me now (Stereophonics)
what do you want from me? (Monaco)
don´t leave me alone (Bob Evans)
ruining everything. (Monaco)
Easy as a kiss we´ll find an answer. (Aaron)
J´insiste, (Kaolin)
words are meaningless and forgettable; (Depeche Mode)
please, please, please, (The Smiths)
no more sober words of love. (Martha Wainwright)
No, I don´t need that at all,
not I. (Razorlight)
Is it better if I let you disappear, (The Sunday Drivers)
before I know it I was a prisoner. (Basia Bulat)

Drawing to a close...just as a memento dying away.

Lost in the middle
only one way.
Lost or abandoned,
one for two.
Searching for something
nothing at the end.
The question is not why
just whom,
from whom.
Unless you pay
no return allowed,
unless you throw up
no place to reach.
Swallow your sorrow,
from whom,
to whom.
Behead your envy,
from whom,
to whom.
Forbidden.
Restricted.
Prohibited.
As yesterday
as today
all along the cloud-cuckoo land
tomorrow will be closed up.
And from now on
remember,
i´ll place you at once,
there
where dreams fall into their own trap.

Hoy seré yo quien bata sus alas para alcanzar tu órbita

Nunca nos hemos debido nada y quizás por eso nos hemos dado mucho.

Como....





...será tan fácil como empezar a caminar....





...hasta encontrar tu órbita....






...será entonces cuando ante tu mirada frontal...





...te diga...






...y orbitemos de nuevo...

Donne le vertige

Pasos. Uno más. Otro se queda atrás, los anteriores no los recuerdo. A cada uno, el silencio de un puente precipitándose al vacío....

c´est pour cela que j´ai peur.....

Still foggy

...y el hombre del tiempo vaticinó que tiempo después...llegarían las tormentas...

In memoriam

Sei que sin coñecela esta canción non che gustaría porque isto, para ti, non é música, pero sei que che gustaría simplemente polo feito de coverterse na excusa perfecta para comezar unha guerra dialéctica máis na que só podería haber un gañador, tí; por incontestable, por sagaz, por unha retranca digna de seres analizada, por brilante...moitas veces por cabezonería.

Sei que che gustaría un pouco máis, só un pouco máis, si che lera as súas verbas...porque fúcheste amando, dando ata o último salaio por algo que xamáis ninguén entendeu, creo que nin siquera tí fuches capaz de facelo...non foi doado respetalo vendo tanta dor, mais por primeira vez sentinche vulnerable.

Fúcheste hai dous días e aínda así sospeito que xa marcharas co derradeiro recordo, coa derradeira faciana recoñecida, coa derradeira verba articulada...e aínda así teño medo de que foses consciente de que os teus últimos pasos eran, de verdade, os derradeiros, porque de seres así presinto que tremabas de medo e non de frío. Endexamais saberemos se fomos quen de axudarte a marchar tranquilo.

Fúcheste, e non o parece, e non hai dereito a non terte e a que non te teñan eles, que aínda non imaxinan canto te querían. Fúcheste e non o parece por haber instantes nos que de verdade non o parece, instantes nos que teño que recordalo, instantes de obriga.

Fúcheste, e non sei si existe esa outra terra chamada ningures, si estás alí, aquí ou acolá.

Fúcheste, pero non te irás nunca.